EFSF część I

EFSF (European Financial Stability Facility), co można w przybliżeniu przetłumaczyć jako Europejski Finansowy Fundusz Stabilizacyjny, jest specjalnie utworzoną jednostką, przeznaczoną do utrzymania stabilności finansowej w Europie, poprzez wsparcie europejskich krajów zagrożonych katastrofą finansową. EIB (European Investment Bank) wraz z Niemieckim Biurem Zarządzania Długiem (GDM) stanowią podstawę działania EFSF, tzn administrują i zarządzają funduszem. Ma on prawo emitować obligacje oraz inne instrumenty dłużne, w celu zgromadzenia funduszy potrzebnych na pożyczki dla krajów znajdujących się w finansowych tarapatach. EFSF ma prawo także kupować dług tych krajów lub wspomagać finansowo banki. Emisje instrumentów dłużnych gwarantowane są przez członków strefy euro w proporcjach wynikających z ich udziałów w kapitale ECB (European Central Bank)

EFSF został utworzony 9 Maja 2010 roku i zatwierdzony przez 27 członków UE. Fundusz jest jedną z kilku jednostek utworzonych do finansowej pomocy i zabezpieczenia krajów Unii Europejskiej (inne to na przykład EFSM - Europejski Mechanizm Stabilizacyjny).

Trzy największe agencje ratingowe – S&P, Moody’s i Fitch przyznały EFSF najwyższy możliwy rating AAA, ze względu na silne wsparcie i gwarancje ze strony państw UE.

Jeżeli kraj któremu przyznane są fundusze z EFSF zbankrutuje i nie będzie w stanie spłacić swoich należności, wtedy gwaranci, czyli członkowie EFSF są zobowiązani do ich spłaty. Maksymalna sumaryczna wartość na jaką fundusz może udzielić pożyczek to 440 miliardów euro. Struktura państw gwarantujących:

Gwarancje w mln euro
Belgia	15,292.18
Niemcy	119,390.07       27,1%
Irlandia	7,002.40
Hiszpania	52,352.51         11,9%
Francja	89,657.45         20,4%
Włochy	78,784.72         17,9%
Cypr	863.09
Dania i Luksemburg	1,101.39
Malta	398.44
Holandia	25,143.58
Austria	12,241.43
Portugalia	11,035.38
Słowenia	2,072.92
Słowacja	4,371.54
Finlandia	7,905.20
Grecja	12,387.70
Suma	440,000.00

Pożyczki udzielane przez Fundusz Stabilizacyjny są obłożone wieloma warunkami, wskazanymi w Memorandum (MoU – Memorandum of Understanding). Dokument ten jest podpisywany z jednaj strony przez państwo starające się o pomoc a z drugiej przez Komisje Europejską. Na przykład Memorandum podpisane przez Irlandię, nakłada obowiązek zmniejszenia deficytu budżetowego i reformę rynku pracy.

Program pomocy dla Irlandii finansowany jest przez kilka instytucji, a EFSF jest tylko jedną z nich:

€17.5 mld  sfinansuje sama Irlandia. Środki te pochodzą z Departamentu Skarbu i rezerw Narodowego Funduszu Emerytalnego

€67.5 mld finansowane przez zagraniczne instytucje, takie jak:

- €22.5 mld IMF

- €22.5 mld EFSM

- €17.7 mld EFSF + €4.8 mld pożyczka od UK, Danii, Szwecji

W tym roku Irlandia dostanie pierwszą transzę pomocy w wysokości 15 mld euro. Efektywny koszt tej pożyczki to 5.9%.

Drugim krajem, który skorzystał z pomocy EFSF jest Portugalia. Wielkość przyznanych funduszy to 78 mld euro. Program podzielony jest równo pomiędzy EFSM, IMF, EFSF, tzn na każdego przypada 26 mld euro. W 2011 roku przyznana zostanie pierwsza transza w wysokości 18 mld euro, podzielona na cztery części. Jak dotąd wypłacono pierwszą i drugą ratę w wysokości 5 i 3 mld euro, a efektywny koszt to odpowiednio 6.08% oraz 5.32%.

Krótko podsumowując, jeżeli jakieś państwo UE ma kłopoty finansowe, wtedy może wystąpić o pożyczkę do EFSF. Jeżeli uzyska na nią zgodę, fundusz emituje papiery dłużne np.: 5 lub 10-letnie obligacje. Kupowane są one przez instytucje finansowe takie jak: banki inwestycyjne, fundusze emerytalne, korporacje, fundusze inwestycyjne, banki centralne. Uzyskane w ten sposób pieniądze EFSF przekazuje państwu starającemu się o pożyczkę. Jeśli nie będzie ono w stanie spłacić długu, wtedy gwaranci (czyli głównie Niemcy), zmuszeni są do wypłaty odsetek i odkupu obligacji, kiedy nadejdzie okres ich wymagalności.